Naar de zee, om het strand te zien, Brakman Willem

In Naar de zee, om het strand te zien neemt Willem Brakman de lezer wederom mee naar de plaatsen van zijn jeugd, plaatsen die alleen in zijn herinnering voortleven, plaatsen die misschien niet eens hebben bestaan. Dat laatste deert Brakman overigens in het geheel niet. Zijn personages slenteren langs de Scheveningse haven en over de Fahrenheitstraat in Den Haag alsof ze hun leven lang niets anders gedaan hebben. Alsof ze niets beters te doen hebben. Alsof ze volkomen thuis zijn in de wereld die de schrijver voor hen schiep.
Willem Brakman is een van de grootste en geestigste surrealisten in de Nederlandse letterkunde. Jan Mulder omschreef het lezen van een nieuwe Brakman in zijn Volkskrant-column ooit als volgt: 'Je bent vlak bij de totale waarheid en je raakt steeds verder van een punt verwijderd. Dit lezen, deze tovervijver, brengt me in een staat van gelukzaligheid. Eenvoud als een stralend uitroepteken op het ingewikkelde; neerslachtige humor om het leven weer een poosje mee aan te kunnen; mozaïeken van zinnen en woorden die op de een of andere manier heerlijk meeslepen.'